τι έχει συμβεί στους άνδρες;;;;

Θα έπαιρνα όρκο ότι 15 χρόνια πριν που ξεκίνησα την συναναστροφή μου με το ισχυρό -λέμε τώρα- φύλο, οι άνδρες ήταν αλλιώς. Σήμερα παρατηρώ τρομακτικές αλλαγές.

Η συντριπτική πλειοψηφία, αφορά σε αδύναμα αγόρια που δυσκολεύονται να διαχειριστούν τη δουλειά τους, τις σχέσεις τους, να αναλάβουν απλές υποχρεώσεις, που εύκολα πέφτουν σε κατάθλιψη και έχουν έντονες διαταραχές διάθεσης. 

Και καλά, αυτούς που είναι 40+ να τους δικαιολογήσω. Περάσανε και ένα Τσέρνομπιλ και μπορεί εκείνη η ραδιενέργεια στις ντομάτες και στα κοτόπουλα που φάγανε τότε να τους έχει μεταλλάξει.

Οι νεότεροι όμως; Αυτοί που είναι στα 20+; Αυτοί τι δικαιολογία έχουν να είναι ορκισμένοι εργένηδες επειδή πληγώθηκαν από μια γκόμενα στο παρελθόν; Τι ευαισθησία και κακό είναι αυτή;

Κατανοώ απόλυτα να θέλουν να κάνουν τη ζωή τους, να έχουν ελεύθερες σχέσεις, να μη δεσμεύονται επειδή θέλουν να αποκτήσουν εμπειρίες. Με την ευχή μου και εγώ μαζί τους. Όταν όμως μιλούν για τραυματικές εμπειρίες που τους άφησαν ανάπηρους συναισθηματικά, πραγματικά αναρωτιέμαι τι συμβαίνει με τους άνδρες.

Στο συλλογικό ασυνείδητο οι άνδρες είναι καταγεγραμμένοι ως ισχυρό φύλο, φτιαγμένοι από ανθεκτικό υλικό, με σωματική και ψυχική ρώμη ώστε να στηρίζει γυναίκες και παιδιά.

Γι’αυτό άλλωστε πήγαιναν εκείνοι στον πόλεμο, γιατί άντεχαν τις κακουχίες και τις δυσκολίες. Οι άνδρες δε φοβούνται. Κι αν φοβούνται παλεύουν και νικούν τον φόβο τους. 

Τα παραμύθια είναι γεμάτα πρίγκιπες που περνούν του λιναριού τα πάθη για να σώσουν το κορίτσι. Ο ελληνικός και ξένος κινηματογράφος είναι γεμάτος ήρωες που διεκδικούν την γυναίκα και αντέχουν για πάρτη της τα χίλια μύρια βάσανα.

Μπορεί να πληγώνονται αλλά πάνε παρακάτω και δε φοβούνται. Ενίοτε εγκαταλείπουν τον έρωτα της ζωής τους, αφού τους έχει πρήξει, και πάνε να βρούνε μια άλλη γυναίκα που να αξίζει τον κόπο. Είναι αποφασισμένοι να γιατρευτούν κι όχι να περιφερουν τις πληγές τους και να τις διαφημίζουν.

Φαντάζεστε τον Ρετ Μπάτλερ να κάθεται και να λέει στην επόμενη γυναίκα που ερωτεύεται ότι «Ξέρεις, εμένα η Σκάρλετ με πλήγωσε και δεν εμπιστεύομαι τις γυναίκες»;  Ήμαρτον!

Για κάποιο λόγο, που ίσως μόνο η ψυχιατρική μπορεί να μας εξηγήσει, οι άνδρες έχουν χάσει τον ρόλο και την δύναμή τους. Ο μετροσέξουαλ άνδρας που τόσο θαυμάζουμε φαίνεται ότι δεν έχει τόσο ισχυρά ανδρικά χαρακτηριστικά.

Ξυρίζει το στέρνο και τα πόδια του, φοράει ψαγμένα αρώματα για να ξεχωρίζει, αγχώνεται για τις άσπρες τρίχες στα μαλλιά του, αγωνιά για το χρόνο που περνά και τις ρυτίδες που κάνει και τελικά πληγώνεται από μια γυναίκα τόσο ώστε να μην αφήνεται να ερωτευτεί ξανά.

Πρόκειται για μια πραγματικότητα που οι γυναίκες καλούνται να αντιμετωπίσουν.

Μπορείτε να συγκινηθείτε από το δράμα τους και να τους συντρέξετε. Να κάνετε τις μητέρες Τερέζες και να τους αποδείξετε ότι εσείς μπορείτε να τους θεραπεύσετε και να γιατρέψετε τις πληγές που τους άνοιξε εκείνη η σκύλα.

Επίσης μπορείτε να φύγετε και να αφήσετε τη θεραπεία τους σε κάποιον πιο ειδικό, ίσως σε κάποιον ψυχολόγο.  Ακόμη, μπορείτε να μη σχετιστείτε καθόλου με αυτούς τους άνδρες αφού πρόκειται για ψυχοφθόρα διαδικασία.

Ό,τι κι αν επιλέξετε, προτείνω να έχετε στο μυαλό σας το εξής : Ένας άνδρας με αδυναμίες είναι εξαιρετικά γοητευτικός. Ένας αδύναμος άνδρας όμως είναι οι εφτά πληγές του Φαραώ Μαζεμένες.

Ενα διαφορετικό είδος γυναικας...

Τις βλέπεις, τις αναγνωρίζεις πριν σου συστηθούν. Είναι οι γυναίκες εκείνες που κινούνται σε ένα χώρο και σκάνε νοερά πυροτεχνήματα· όχι επειδή είναι οι πιο όμορφες, όμορφες είναι πολλές. Ούτε επειδή είναι ψηλές ή αδύνατες. Δεν έχει σημασία η ηλικία ή το μορφωτικό τους επίπεδο. Δε μοιάζουν στα κορίτσια των περιοδικών, το ξέρουν και έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα από καιρό. Είναι όμως που μοιάζουν αλλιώτικες από τις άλλες με έναν τρόπο δικό τους, και που τα μάτια τους έχουν εκείνη τη σπάνια σπίθα που έχει το βλέμμα των ανθρώπων που η ευτυχία τους έχει πάψει να καθορίζεται από τη γνώμη των άλλων. 

Οι γυναίκες αυτές έχουν χάρισμα. Γιατί ψεύτικη βλεφαρίδα και μεταξένιες τρέσες μπορούν να αγοράσουν πολλές. Είδες όμως να πουλάνε πουθενά χάρισμα; Δεν είδες. Και αυτές το ξέρουν το δώρο που τους χάρισε ο Θεός και το φέρουν περήφανες μαζί τους παντού. 

Οι γυναίκες αυτές ξέρουν να κοιτάζουν ψηλά, όχι όμως αφ’ υψηλού. Κλαίνε πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά δεν κλαίγονται. Έχουν να περηφανευτούν για πολλά, όμως δεν παριστάνουν τις σπουδαίες. Γιατί δεν τους ήρθαν όλα εύκολα ξέρεις, αλλά ακόμα κι έτσι τα κατάφεραν· και αν δε δούλεψε ο ένας τρόπος βρήκαν δεύτερο, και αν δε δούλεψε κι αυτός βρήκαν άλλους δέκα, αλλά δεν τα παράτησαν. Σιχαίνονται να τα παρατάνε. 

Δεν ανταγωνίζονται τις άλλες γυναίκες, ανταγωνίζονται τον εαυτό τους, γιατί ξέρουν ποιες είναι και δε μασάνε το παραμυθάκι των media που τις θέλει τέλειες. Τι θα πει «τέλειο» δηλαδή; Ούτε έχουν ανάγκη την επιβεβαίωσή σου. Δεν ενδιαφέρονται αν τις εγκρίνεις, δεν ξεγυμνώνονται για μερικά like, δεν προκαλούν για να τις προσέξεις. Γιατί θα τις προσέξεις φίλε μου, θέλεις δε θέλεις. Και αν δεν τις γουστάρεις στην τελική, λίγο τις νοιάζει. Από επιβεβαίωση έχουν χορτάσει, άλλα ζητά η ψυχούλα τους. 

Δεν εντυπωσιάζονται από ακριβά αυτοκίνητα και κοιλιακούς· Μπορεί να σου φαίνεται περίεργο, αλλά δεν κοστίζουν τέτοιες γυναίκες. Αξίζουν όμως όλα τα λεφτά του κόσμου. Δε θα τις ρίξεις με κομπλιμέντα και μεγάλα λόγια λοιπόν, άσε αυτά που ξέρεις. Αυτά εκεί που σε παίρνει. Πράξεις θέλουνε και μπέσα, γι’αυτό συνήθως μένουν μόνες τους και ο κύκλος τους είναι μικρός. Γιατί προτιμάνε τη μοναξιά από το να είναι με κάποιον που δε θαυμάζουν, που δεν τους συναρπάζει. Δεν έχουν καιρό για τέτοια. Άλλωστε οι αδύναμοι δεν καταφέρνουν να τις φέρουν βόλτα και, αργά ή γρήγορα, το βάζουν στα πόδια. Και αυτές οι γυναίκες, αν κάτι σιχάθηκαν στη ζωή τους, είναι η ανθρώπινη δειλία. 

Και αν μια τέτοια γυναίκα πέσει στο κρεβάτι σου, μη μου περνιέσαι και για πολύ σπουδαίος. Δεν την κατάφερες φίλε μου, μη μπερδεύεσαι. Μόνη της σου δόθηκε. Και μη νομίζεις πως την κατέκτησες βλέποντάς την γυμνή· γιατί τέτοιες γυναίκες τις βλέπεις γυμνές μόνο όταν αγαπήσουν, και αυτές δεν αγαπάνε εύκολα. Δεν πέφτουν στην παγίδα του έρωτα, γιατί ο έρωτας περιλαμβάνει αιματηρά πάρε δώσε και αυτές δε γουστάρουν τις κενές δοσοληψίες που επιβάλει η ωμή λογική της σύγχρονης πραγματικότητας. Τις μάχες τους έχουν μάθει να τις επιλέγουν οι ίδιες, και για να πολεμήσουν για σένα πρέπει να σε θεωρήσουν τρόπαιο. Είσαι; 

Και αν τις γνωρίσεις λίγο καλύτερα και φοβηθούν μήπως σε αγαπήσουν, λίγο πριν το «μαζί» θα σου βγάλουν τον χειρότερό τους εαυτό, τον απαιτητικό, τον ιδιότροπο. Θα σου πετάξουν όλα τα ελαττώματά τους φόρα παρτίδα, χωρίς να τις νοιάζει αν τις διώξεις. Αυτός είναι άλλωστε ο τρόπος τους να ξεχωρίζουν τους γενναίους. Γιατί αν φύγεις, σημαίνει πως έτσι κι αλλιώς θα την έκανες στα ζόρικα, οπότε ας ξεμπερδεύουν μια ώρα αρχύτερα. Δε θέλουν φρου-φρου και δηθενιές, ανθρώπους θέλουν να ξαποσταίνουν, γιατί κουράζει να είσαι τόσο δυνατός καμιά φορά. Ανθρώπους ισχυρούς, να τις βάζουν στη θέση τους με αγάπη όταν παραφέρονται. 

Και αν έχεις την τύχη να σε αγαπήσει μία από αυτές τις γυναίκες, να την προσέχεις σαν θησαυρό. Γιατί μπροστά σου θα σταθεί γυμνή και άοπλη, κι εσύ θα πρέπει να την αγκαλιάσεις, καθώς η αδυναμία είναι κάτι που δεν έχει συνηθίσει. Για εσένα θα παλέψει μάχες που δεν έχεις φανταστεί και θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τους δαίμονές της, οπότε μη την απογοητεύσεις. Γιατί είναι πολύ δύσκολο, ξέρεις, να ισορροπείς ανάμεσα σε ατσάλινο μυαλό και εύθραυστη καρδιά, αλλά όποτε χρειαστεί το καταφέρνουν και αυτό. Γιατί γυναίκες σαν και αυτές λυγίζουν, δε σπάνε. Και αν προσπαθήσεις να τις κομματιάσεις, καλύτερα ν’αρχίσεις να τρέχεις πριν ξανασταθούν όρθιες...

Merry Christmas