Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Το άτομο που δεν ζητά απολύτως τίποτα.. αξίζει τα πάντα...!!
Άν κάποιος δεν εκτιμά την αγάπη σας, αυτό δείχνει ότι δεν του αξίζει... Μείνετε με τους ανθρώπους που σας κάνουν να νιώσετε "άνθρωποι" ... οχι το εργαλείο τους!!!

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Ξερεις οτι εισαι στο σωστο δρομο οταν δεν σε ενδιαφερει πια να κοιταξεις πισω..
Το τέλειο είναι να έχεις έναν άνθρωπο
που να λέει λίγα, να εννοεί πολλά,
να κάνει περισσότερα
και να νιώθει τα πάντα....!!!!
Ξεχνάω..
δε σημαίνει διαγράφω τα πάντα απ' τη μνήμη μου..
Ξεχνάω σημαίνει...θυμάμαι χωρίς να πονάω!
ΔΕΝ θελω να ρισκαρεις τα παντα για την ΑΓΑΠΗ..ΘΕΛΩ να ρισκαρεις τα παντα γιατι Μ΄ ΑΓΑΠΑΣ...
Το παρελθόν είναι δάσκαλος του παρόντος και οδηγός του μέλλοντος!!

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Ασύμβατοι έρωτες...

«Αυτό που με γοητεύει περισσότερο σε σένα, είναι το ίδιο που με τρομάζει και με απομακρύνει. Ο παρορμητισμός σου. Είσαι τρελή και αλλοπρόσαλλη», της είπε και την άφησε έξω από τη στάση του μετρό.

Ήρθε μετά στο σπίτι μου, να με βρει.
Ανοίξαμε ένα τσίπουρο που είχε ξεμείνει από το τελευταίο ταράτσα-πάρτι και πιάσαμε να μετράμε ήττες.
Όσες μπορούν να μετρηθούν, όσες θυμόμαστε, όσες μας ένοιαζαν ακόμα.

Ζαλισμένοι τρεις ώρες αργότερα, χαζεύαμε τα φώτα στον Υμηττό κι ανοίγαμε νέα κουβέντα, για περασμένα κι απωθημένα.
Από αυτές τις κουβέντες που νηφάλιος ποτέ δεν ανοίγεις και που μεθυσμένος δε θέλεις να τελειώσεις.
Αυτές, που σχεδόν πάντα κάνεις με όλους τους άλλους, πλην του άμεσα ενδιαφερόμενου.

Ο Αγγελος στο σπίτι μου στις πέντε το πρωί, καθισμένος στο τσιμέντο, μου συζητούσε για την Βικυ.
Την Βικυ που τον μπέρδευε, που τον αποπροσανατόλιζε, που δε μπορούσε ποτέ να προβλέψει και να καταλάβει.
Τη «θεοπάλαβη», όπως έλεγε, που βρέθηκε στη ζωή του για να την ξεβολέψει και να την ανατρέψει.
Που την έδιωξε, γιατί δε μπορούσε να την ερμηνεύσει και να τη διαχειριστεί.
Την Βικυ που λίγες ώρες πριν, είχε αφήσει στην κυλιόμενη του μετρό να τον κοιτάζει απορημένη.
Την Βικυ που τον τρόμαζε.

Έρωτες που ατόλμησαν, που σταμάτησαν στη μέση, που αυτοσφαγιάστηκαν.
Που τελείωσαν απότομα.
Έρωτες με σύντομη ημερομηνία λήξης.

Τ' αυριανά σου απωθημένα και κατά πάσα πιθανότητα, τα σημερινά σου «γιατί».
Ο λόγος που πολλές φορές το βλέμμα σου μένει απλανές και η insomnia σου χτυπάει την πόρτα.

Είναι ύπουλοι, σχεδόν σα γρίπη.
Εμφανίζονται ξανά στο μυαλό σου απροειδοποίητα, ενώ εσύ διαμηνύεις πως ξεμπέρδεψες από δαύτους.
Μήνες ή και χρόνια μετά, όταν με ένα Post-it παραπεταμένο πίσω απ’το σύνθετο του σαλονιού ή με μια καλά κρυμμένη οδοντόβουρτσα, μεταμορφώνεσαι ξαφνικά στην πιο κλισέ εκδοχή του εαυτού σου και για μερικές στιγμές νιώθεις έτοιμος να δώσεις κλοτσιά σε οτιδήποτε έχεις χτίσει ως τότε στην στρωμένη καθημερινότητά σου και να πας να τους βρεις.

Τις περισσότερες φορές όμως, δε θα το κάνεις.

Αυτοί οι έρωτες, έχουν κάτι το κινηματογραφικά αρλεκινίστικο κι αυτό γοητεύει κι εθίζει.
Οι άνθρωποι αρέσκονται στο αυτομαστίγωμα.
Πώς αλλιώς να εξηγηθεί τόση αβουλία μαζεμένη;
Τόσες βεράντες να συζητάνε τα χαράματα;

Θα ξημερώσει και υπόσχεσαι στον εαυτό σου πως θα το κρύψεις από «όσα βλέπει η πεθερά»,
Θα φιμώσεις τα «γιατί» που εμφανίζονται από το πουθενά κάθε τρεις και λίγο.
Θα σκοτώσεις τα «αν», που θα ‘ναι λίγο πιο πεισματάρικα.
Θα ερωτευτείς ξανά, θα παντρευτείς, θα τεκνοποιήσεις και όλα θα είναι ήρεμα και ισορροπημένα.

Ίσως και όχι όμως.
Υπερτιμημένη αρετή η ηρεμία, ακόμη πιο υπερτιμημένοι οι οπαδοί της.
Οι φαινομενικά γαλήνιοι, όσοι διαφημίζουν το ρεαλισμό και τη νηνεμία τους.

Δέχομαι να χωρίζουν οι άνθρωποι, μόνο αν δεν αγαπιούνται πια.
Ή, αν δεν αγαπήθηκαν ποτέ.
Τους χωρισμούς γιατί μας έφαγε η απόσταση, η γκρίνια της μάνας, η τρομάρα μας ή η διαφορετικότητα του ενός προς τον άλλο, η δυσπιστία τού «είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό» που έχει μονόδρομο αυτοεκπληρούμενες προφητείες και η αυτοκαταστροφή, δυσκολεύομαι να τους κατανοήσω και ποτέ δεν θα τους μετρήσω και ως ερωτικούς χωρισμούς.
Στην πραγματικότητα είναι χωρισμοί με τον εαυτό μας.
Χωρίζουμε από ένα κομμάτι του.
Αυτοκυριαρχούμε και του επιβαλλόμαστε με τον πιο λάθος τρόπο.

Η Βικυ σε μια άλλη ταράτσα, θα προσπαθεί να ερμηνεύσει τι έφταιξε.
Θα ενοχοποιεί την παρόρμησή και την τρέλα του χαρακτήρα της.
Θα σκέφτεται ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσει κι εκείνη τη λογική και τον κυνισμό της.
Ή, κάποια στιγμή θα πάψει να συζητάει για το Αγγελο και θα το αποθηκεύσει στα ανεξήγητα.

Ωραίοι οι ρομαντικοί αναγνώστες του Καζαντζάκη, ακόμη ωραιότερο -και πολλές φορές παρήγορο- το «ό,τι δεν έγινε ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά», καθόλου ρεαλιστικό όμως.
Η θέληση δεν είναι, παρά το πρώτο βήμα.
Στους ασύμβατους έρωτες, το δεύτερο στερεότερο είναι η μαγκιά και η έλλειψή της πολλές φορές, επισκιάζει το πρώτο.

Ο Αγγελος λίγο καιρό μετά μου σύστησε την Ειρηνη, που καθόλου παρορμητική δεν ήταν και που η μαμά του χάρηκε πολύ όταν τη γνώρισε.
Μια Ειρηνη χαμηλών τόνων, εντελώς συμβατή του και κατά τα άλλα συμπαθέστατη.

«Κάνα νέο από την Βικυ, έχουμε;» τoν ρώτησα στα μουλωχτά.
«Μπα, όχι. Όλο και κάποιον κακομοίρη θα ταλαιπωρεί με τις παλαβομάρες της», μου σφύριξε.

Τώρα, γιατί εγώ θυμάμαι ότι άκουσα και ένα μικρό αναστεναγμό μετά το σφύριγμα, δεν ξέρω, θα σας γελάσω.

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Λίγοι άνθρωποι το έχουν στη φύση τους αυτό: να τιμούν χωρίς φθόνο τον ευτυχισμένο φίλο τους....Αισχύλος

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

Αγάπα το τέλος, μάθε να το επιλέγεις...

Ο κόσμος λέει κάθε τέλος ισοδυναμεί με μία αρχή. Δε θα διαφωνήσω, θα συμπληρώσω όμως πως και κάθε αρχή ισοδυναμεί μ’ ένα τέλος.
Τίποτα δεν κρατάει παντοτινά και λυπάμαι αν σας απογοητεύω αλλά αυτή είναι και η πεμπτουσία της ίδιας της ύπαρξης μας· η προσωρινότητα, η αλλαγή και βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα το τέλος.
Είμαστε πάντα ενθουσιασμένοι (ίσως και λίγο τρομαγμένοι αλλά αναμφίβολα ενθουσιασμένοι) για κάθε αρχή. Ανυπομονούμε, την περιμένουμε, ευχόμαστε για αυτήν, μας συναρπάζει στο άκουσμά της. Είναι πάντα καλοδεχούμενη.
 
Πώς γίνεται όμως να μην είμαστε ποτέ έτοιμοι για ένα τέλος;
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες το σκηνικό επαναλαμβάνεται. Άνθρωποι ενθουσιασμένοι, σχεδόν εκστασιασμένοι, περιμένουν ανυπόμονα τη νέα χρονιά· θέτουν στόχους, ανταλλάσσουν ευχές, θεοποιούν το επικείμενο έτος και του ζητούν όσα κρυφά και φανερά επιθυμούν.
Στο άκουσμα της αλλαγής σκορπούν χαμόγελα-πυροτεχνήματα.
 
Είναι οι ίδιοι που αφορίζουν και καταριούνται το έτος που φεύγει. Το κατηγορούν για όσα στερήθηκαν και του ρίχνουν την ευθύνη για κάθε κακοτοπιά κι αναποδιά. Του κρατάνε πεισματικά μούτρα για όσα ζήτησαν μα τελικά δεν απέκτησαν.
Έτσι είναι πάντα οι άνθρωποι, δεν το αγαπούν το τέλος. Ούτε καν το συμπαθούν. Αφήνουν τόση θετική ενέργεια να εξατμίζεται χωρίς να τη διοχετεύσουν στη μηχανή επιθυμιών τους· τη σκορπούν μονάχα σε προσευχές κι ευχολόγια.
Σχέσεις αρχίζουν απ’ το πουθενά· από ένα τυχαίο κοίταγμα, ένα αμήχανο χαμόγελο. Οι σχέσεις συνεχίζονται και εμείς εξελισσόμαστε μέσα σ’ αυτές. Μας χαρίζουν ευτυχισμένες στιγμές κι άλλες όχι και τόσο ευχάριστες, μας προσφέρουν, μας πληγώνουν, μας διδάσκουν.
Μας μαθαίνουν να αγαπάμε, να γελάμε, να μισούμε, να κλαίμε. Μας μαθαίνουν να αισθανόμαστε. Και έρχεται κάποια στιγμή μετά από πολύ ή λίγο καιρό που δεν κάνουν τίποτα απ’ όλα αυτά ή ίσως μόνο ένα· σε πληγώνουν.
Φτάνει το σημείο που καμία εξέλιξη δεν είναι πλέον δυνατή, το σκηνικό επαναλαμβάνεται καθημερινά, η σχέση έχει βαλτώσει και δεν υπάρχει πλέον τίποτα νέο να σου προσφέρει.
Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ να είσαι εκεί μόνο όσο παίρνεις, δεν μιλάμε για υλική, ούτε καν συναισθηματική προσφορά αλλά ηθική· και βλέπεις  η ζωή είναι πολύ μικρή για να μένεις δίπλα σε ανθρώπους που δεν σε κάνουν πια ευτυχισμένο.
 
Δεν θα σου πω πως δεν σ’ αγαπούν, γιατί δεν αποκλείεται και να σ’ αγαπούν, έπαψαν όμως να στο δείχνουν ή απλά δεν σου αρκεί πια. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου, μη σου δημιουργείς ενοχές. Δεν είσαι αχάριστος. Η εικόνα έχει πλέον παγώσει κι η σχέση έχει γίνει ένα επαναλαμβανόμενο βαρετό μοτίβο.
Πόσο ευτυχισμένο μπορεί να σε κάνει μια ακίνητη, παγωμένη εικόνα που δεν έχει πουθενά  αλλού πια να πάει και τίποτα άλλο να σου προσφέρει; Καμιά καινούργια συγκίνηση, κανένα νέο συναίσθημα.
Μη βιαστείς να κάνεις τη σύνδεση αυτή με ερωτικές μόνο σχέσεις. Το ίδιο ισχύει και για τις φιλικές, ίσως και περισσότερο για αυτές, μιας κι οι φίλοι είναι αυτοί που πρέπει να σε βοηθάνε να εξελίσσεσαι, να προχωράς, να βελτιώνεσαι, να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.
Μην μένεις στα σίγουρα λοιπόν απλά και μόνο γιατί φοβάσαι να χάσεις ανθρώπους απ’ τη ζωή σου. Αν το σκεφτείς, αυτό που σου λείπει δεν είναι τα άτομα αλλά τα συναισθήματα που σου γεννούσαν και αν έχουν πλέον σταματήσει να στα γεννούν, ποιος ο λόγος να είναι στη ζωή σου; Ποιος ο λόγος να μένεις ακίνητος; Ο χρόνος κι η ζωή πάντα τρέχουν, εσύ θα μείνεις άπραγος και θα τα αφήσεις να σε προσπεράσουν;
Βγάλε απ’ τη ζωή σου τους φίλους που συναντάς μια φορά το μήνα, που δεν έχουν τίποτα καινούργιο να σου πουν και στην ουσία δε σου λείπουν. Διέγραψε τις σχέσεις ασφάλειας, μοναξιάς και συμφέροντος. Κράτα λίγους, ελάχιστους, αληθινούς!
Χώρισε τον άνθρωπο που δεν ακούς καμπανάκια όταν τον φιλάς, που δεν υποφέρεις μακριά του, που δεν πονάει το σώμα σου όταν περνάνε ώρες χωρίς το χάδι του, που δε θες συνέχεια δίπλα σου.
 
Κόψε κάθε επαφή αν δεν είναι αυτός που ανατριχιάζεις όταν σ’ αγγίζει, αν δεν είναι αυτός που αναζητάς σαν εθισμένος το ναρκωτικό του. Σκότωσε τα μέτρια, πριν σε σκοτώσουν!
Κράτα μόνο ότι σε κρατάει ζωντανό. Μάθε να βάζεις μόνος σου το τέλος, μην περιμένεις απλά αυτό να έρθει. Τότε θα έχεις πραγματικά ωριμάσει. Τότε θα δώσεις την ευκαιρία στην αρχή που πάντα περίμενες.
Μην ξεχνάς πως η ζωή μας δεν είναι παρά ένα σύνολο ομόκεντρων κύκλων με πυρήνα τον ίδιο μας τον εαυτό. Κύκλοι συνεχώς  ανοίγουν και κλείνουν. Κάθε φορά που κλείνει ένας κύκλος όσο μικρός κι αν ήταν, πάντα θα πονάει, είναι φυσιολογικό, είναι κομμάτι σου. Αν όμως αφήσεις τον κύκλο ανοιχτό και βάλεις τον διαβήτη της ζωή σου στην άκρη, δε θα σχεδιάσεις ποτέ νέους κύκλους.

Οι δυναμικές γυναίκες αγαπούν πιο αληθινά!!!

Όταν η Beyonce τραγούδησε το «Run the World (Girls), το οποίο παρεμπιπτόντως ξεπέρασε τα 243 εκατομμύρια views στο YouTube, στέφθηκε και επίσημα η βασίλισσα όλων των ανεξάρτητων και δυναμικών γυναικών σε όλο τον κόσμο. Και παρόλο που το τραγούδι από μουσικής απόψεως είναι μία πατάτα, στίχοι όπως «θα πληρώσω μόνη μου τους λογαριασμούς μου», το πείσμα μου μπορεί να κτίσει ένα ολόκληρο έθνος», «και θα κάνεις ό,τι σου πω», το έβαλαν στην κορυφή των charts.
Το πρότυπο της ισχυρής, ανεξάρτητης γυναίκας, έχει πολιτισμικά ενισχυθεί κατά τον τελευταίο μισό αιώνα, σε όλα τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας.
Πλέον, οι δυναμικές πριγκίπισσες της Disney αναλαμβάνουν δράση για να σώσουν τον κόσμο και οι πρίγκιπές τους σε δευτερεύοντες ρόλους απλά τις ακολουθούν. Στο δε Χόλιγουντ, πολλές είναι οι πρωταγωνίστριες που χαλάνε κόσμο με τις κλωτσιές και τις μπουνιές τους (Resident Evil, Lucy, Hunger Games, Kill Bill κλπ), ενώ πανέμορφες γυναίκες ηθοποιοί όπως η Angelina Jolie στο Μaleficent και η Charlize Theron στο Snow White and the Huntsman μεταμορφώνονται σε παντοδύναμες μάγισσες που επιδιώκουν να κυριαρχήσουν τον κόσμο.
Το να σταθούμε μόνο σε φανταστικούς χαρακτήρες δυναμικών γυναικών θα ήταν βέβαια πολύ άδικο. Από την Αιγύπτια βασίλισσα Χατσεπσούτ (1503–1482 π.Χ.), μέχρι την αυτοκράτειρα Θεοδώρα και τις βασίλισσες της Αγγλίας Ελιβάσετ Α’ και Βικτώρια, πολλές ήταν οι γυναίκες που ανέλαβαν τα ηνία της εξουσίας σε δύσκολες, για τον τόπο τους, εποχές και τα έφεραν εις πέρας με επιτυχία.
Από τις απαρχές της σεξουαλικής απελευθέρωσης, οι γυναίκες μαθαίνουν να πιστεύουν ότι μπορούν να τα έχουν όλα. Καριέρα, οικογένεια, σύζυγο, ακόμη και ν’ αφήσουν το δικό τους σημάδι στην ιστορία μ’ ένα σημαντικό έργο.
Εννοείται πως για να τα πετύχουν όλα αυτά χρειάζεται να είναι αυτόνομες, δυναμικές και φυσικά να μην εξαρτώνται από τους άνδρες. Αυτά, λοιπόν, τα χαρακτηριστικά πολλοί άνδρες (όχι όλοι προς Θεού) φοβούνται ή απεχθάνονται. Προτιμούν το μοντέλο της ξανθιάς, χαζής γκόμενας που θα γνωρίζει λιγότερα απ’ αυτούς, θα ξέρει τη θέση της στο σπίτι και που δε θα τους κλέβει τη λάμψη με την προσωπικότητά της.
Τα δυναμικά αυτά θηλυκά μπορεί να μην είναι πανέμορφα με σμιλευμένα τέλειο σώμα, έχουν όμως ένα στυλ, ένα αέρα και μια αυτοπεποίθηση που γεμίζει το χώρο. Κάτι πάνω τους σε αναγκάζει να τις προσέξεις και σε κάνει να τις θέλεις παθιασμένα κι ας μην το παραδεχτείς ποτέ κι ας δε σε αφήσουν οι φοβίες σου να υποκύψεις. Όπως και να το κάνουμε χρειάζεται τσαμπουκά και μηδενικό ίχνος κόμπλεξ για να πλησιάσεις μία τέτοια γυναίκα και να σταθείς περήφανα δίπλα της. Τα τυπικά και γνωστά παιχνίδια του φλερτ δεν πιάνουν. Αν δεν είσαι αληθινός κι αν έχεις κακές προθέσεις δεν μπορείς με τίποτα να την καταφέρεις, γιατί απλούστατα δεν μπορείς να την ξεγελάσεις.
Όμως, αυτές οι γυναίκες δεν είναι σκύλες, όσο κι αν προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου, επειδή κάποια έτυχε να μη σου κάτσει. Το ότι είναι επιτυχημένες, το ότι έχουν καριέρα δεν τις κάνει λιγότερο θηλυκές από αυτές που θεωρείς ευάλωτες και αδύναμες. Μπορούν να ερωτεύονται δυνατά και να δίνονται με όλο τους το είναι. Χρειάζονται ένα άνδρα – στήριγμα για τις λίγες αυτές στιγμές που οι δυσκολίες της ζωής ή της δουλειάς θα καταφέρουν να τις γονατίσουν.
Αυτές τις γυναίκες πρέπει να τις σέβεσαι και να τις αγαπάς εις διπλούν και τριπλούν, γιατί όσο μένουν μαζί σου, το κάνουν μόνο γιατί σε θέλουν κι όχι από ανάγκη. Δε χρειάζεται να τις κρατάς απ’ το χέρι όταν διασταυρώνετε το δρόμο, να τους κουβαλάς τα ψώνια, να τους πληρώνεις το ποτό ή το ενοίκιο. Σπάνια θα μιλήσουν για γάμο και θα κλαψουρίσουν για τα χρόνια που περνούν και τις βρίσκουν σκονισμένες στο ράφι. Ένας ώριμος άνδρας με αυτοσεβασμό και αυτοπεποίθηση μπορεί να ξυπνήσει τη γατούλα μέσα τους και ν’ αναπτύξει μαζί τους μία όμορφη και ενδιαφέρουσα σχέση.
Και καταλήγω εκεί που ξεκίνησα, με ιστορικά δηλαδή παραδείγματα:
Η βασίλισσα Βικτώρια όταν ο μοναδικός και αγαπημένος της σύζυγος, Αλβέρτος, πέθανε, απομονώθηκε για πάντα από το δημόσιο βίο και ντύθηκε στα μαύρα μέχρι το τέλος της ζωής της. Η βασίλισσα Ελισάβετ Α’ ή αλλιώς «Παρθένος Βασίλισσα» δεν παντρεύτηκε ποτέ, εξαιτίας του απαγορευμένου έρωτά της με τον Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, Κόμη του Λέστερ. Η Κλεοπάτρα, όταν έμαθε για την αυτοκτονία του αγαπημένου της Ρωμαίου στρατηγού Αντώνιου, δηλητηριάστηκε με φίδι.
Και κλείνω με το εξής ερώτημα: Αν δεν είναι αυτά παραδείγματα αληθινής αγάπης από γυναίκες που ενώ είχαν τον κόσμο στα πόδια τους επέλεξαν τον έρωτα, τότε ποια είναι;

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015

Όταν δεις τον άλλον και τον θες δικό σου, τα πράγματα είναι απλά και ξάστερα, δεν χρειάζεται να γίνει καμία έκλειψη ήλιου, ούτε βροχή των αστεριών για να το καταλάβεις.